Kormoran
Eko i My 10-1996

                      Kormoran czarny (Phalacrocorax carbo)

   W końcu lutego lub na początku marca, gdy śnieg zaczyna powoli topnieć, w kolonii kormoranów rozpoczyna się gwar i ruch. Po zimowym powrocie (najczęściej z basenu Morza Śródziemnego) te czarne ptaki z zielonkawym połyskiem piór (o rozpiętosci skrzydeł do 1,5 m) rozpoczynają budowę gniazd. W rozwidleniu konarów na wysokich drzewach powstają okazałe budowle z gałęzi wysłane w środku częściami roślin wyłowionych z wody. Często na jednym drzewie znajduje się kilka gniazd, więc  rewir jednej pary zawęża się tylko do najbliższego otoczenia. W końcu kwietnia lub na poczatku maja, w jednodniowych odstępach, samica składa 3-4 jasnoniebieskozielone jaja pokryte warstwą wapnia. Jaja wysiadują na zmianę oboje rodzice  przez około 23-24 dni. Gdy jeden z ptaków leci w poszukiwaniu pożywienia, to drugi w tym czasie zastępuje go w tym odpowiedzialnym zajęciu. Po wykluciu się młodych przybywa obowiązków kormoraniej parze - teraz już trzeba martwić się o pożywienie nie tylko dla siebie, ale jeszcze dla kilku dodatkowych "dziobów". Kormorany są ptakami rybożernymi i potrzebują około 700-800gram ryb dziennie (w czasie karmienia młodych, oczywiście znacznie więcej). Aby zdobyć taką ilość pożywienia (a konkurencja jest dosyć znaczna) potrafią polować nawet w odległości 10km od miejsca lęgu. Do gniazda pożywienie przynoszą w wolach, jednak bardzo często zdarza się, że po drodze gubią je. Ryb, które spadły na ziemię nie podnoszą. Młode dosyć szybko zaczynają spacerować po gałęziach wokół gniazda, jednak pod opieką rodziców pozostają nawet do 100 dni. W Polsce kormorany zakładają swoje kolonie z zasady na północy kraju - na jeziorach mazurskich i na Pomorzu. Jedną z największych w Polsce (i nie tylko) jest kolonia w Kątach Rybackich u ujścia Wisły. Powstał tam, unikatowy w skali Europy, rezerwat ptaków, gdzie oprócz kormoranów występują także czaple. Każdego roku kormorany zakładają tam około 2500 gniazd. Nie wszyscy są jednak zadowoleni z ich obecności w tym rejonie. Ptaki te, swoimi żrącymi odchodami, są w stanie zniszczyć drzewo, na którym założyły gniazdo. Nadleśnictwo ma więc dużo pracy, aby utrzymać drzewostan na odpowiednim poziomie. Zgoła inny problem mają rybacy, którzy czują się zagrożeni tak dużą konkurencją ze strony tych pięknych ptaków. Kormorany sprawnie nurkują, co w bardzo interesujący sposób wykorzystują rybacy w Azji. Przywiązują je na długiej lince do łodzi, zakładają na szyję obręcz, (aby po złowieniu ryby nie mogły jej połknąć) i wyruszają na łowy. Po złowieniu ryby odbierają je kormoranowi, jednak po skończonej pracy, zdejmują obręcz z jego szyi i pozwalają mu łowić ryby wyłącznie dla siebie. W Polsce kormorany są pod ochroną i może dlatego w ostatnich latach populacja ich wzrosła, co dla miłośników przyrody jest dobrym znakiem.

                                                                Jerzy Koniuszy